Al direct vanaf de opening van The Carousel is duidelijk dat Nancy Magarill niet zomaar een nieuwkomer is. De inventive wijze waarop ze allerlei, wijduiteenlopende stijlen, van indiepop en folk tot electro en alt.rock weet aaneen te smeden tot een enigszins Peter Gabriel 3-achtig stuk, verraadt dat Magarill reeds een tijdje meedraait in de (Newyorkse) muziekscene, al bleven twee eerdere releases, Dancin’ With The Ghosts uit 2002 en Down Below The Rodeo uit 2007, opgenomen met het Sirius String Quartet, tot nu toe, waarschijnlijk ten onrechte, onder onze radar. Met The Carousel is dat in elk geval gelukkig niet gebeurd, want dit is het soort popmuziek waar ondergetekende bij uitstek van houdt: verrassend, uniek, met pakkende, sterke melodieën en ook een inhoud waar je je uren in kan verdiepen. Op CD Baby wordt Magarill vergeleken met artiesten als Björk, Kate Bush en Tom Waits, en hoewel ik inderdaad hier en daar wel kan horen hoe ze daaraan komen, vaart Magarill toch een heel eigen koers die minder vreemd is dan de eerste, minder naar binnen gekeerd dan de tweede en minder op oude muziekstijlen geënt dan de laatste.

Het creëert een muziekwereld, die ondanks het eigenzinnige karakter toch redelijk poppy en toegankelijk blijft en zelfs voor liefhebbers van de betere singer-songwriterpop vele schitterende momenten herbergt, met name naar het einde van de cd toe, waar diverse songs te vinden zijn van de hoogste Dar Williams/Janis Ian-kwaliteit. Het maakt The Carousel tot een avontuurlijke cd voor popliefhebbers van vele gezindten.
**** Eric van Domburg Scipio

English Translation

Right away from the opening of the album is it clear that NM isn’t just like any newcomer. The inventive way in which she knows how to weld together all types of diverse styles, from indie pop to folk to elctro en alt-rock, to a quite Peter Gabriel-ish piece, shows us that Magarill has been part of the [New York] music scene for quite some time, even though her two earlier releases, Dancin’ With The Ghosts from 2002 en Down Below The Rodeo from 2007, recorded with the Sirius String Quartet, have been until now -probably undeservedly so- not on our radar. Luckily for us, with “The Carousel” this hasn’t happened. This is the type of pop music, which yours truly loves especially; surprising, unique, with strong, grabbing melodies and with meaning you can get lost in for hours. On Cd Baby, Magarill is compared to artists such as Bjork, Kate Bush and Tom Waits and though I can hear where the comparisons came from, Magarill sails her own course, which is less strange than the first, less introverted than the second and rests less on old musical styles than the last.

It creates a musical world, that despite the unique character stays relatively poppy and accessible. To lovers of the better singer-songwriterpop, it harbours many shining moments, especially towards the end of the cd, where you’ll find several songs that are of the highest Dar Williams/Janis Ian quality. It makes The Carousel into an adventurous cd for poplovers of many different types.